منافات بین دوستی خدا و دوستی ابوبکر

  گفته­اند رسول الله صلی الله علیه وآله گفت: اگر کسی را به جز خدای دوست می‌گرفتمی ابوبکر را به دوستی بگرفتمی؛ لکن بین من و وی صحبت و برادری است به تا آن روز که حق تعالی مارا بجمع آورد نزد خود؟

سند این حدیث دو اشکال دارد:

1. این روایت را ابن اسحاق از عبدالرحمن بن عبدالله نقل می‌کند. ذهبی در میزان الاعتدال چند نفر به نام عبدالرحمن بن عبدالله نام می‌برد که همگی یا دروغ پرداز یا ضعیف یا نقل کننده­ی مناکیر شناخته می‌شوند.

2. سندش مجهول است متن سند را از سیره ابن هشام می‌آورم: قال ابن اسحاق: و حدثنی عبد الرحمن بن عبد الله عن بعض آل ابی سعید بن المعلی¹. حتی اگر در مورد عبدالرحمن راه مفر درست کنند (بعض آل) مجهول است؛ یعنی معلوم نیست نقل کننده­ی این حدیث کیست و حدیث مجهول ارزش استنادی ندارد. بنابر این سند حدیث از دو جهت مخدوش است.

البته جاعلان توجه نکرده­اند که چنین متنی طعن بر ابوبکر است؛ نه تمجید او. زیرا دوستی خدا و ابوبکر را غیر قابل جمع می‌داند؛ در حالی که «الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى‏» اجر رسالت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است و با دوستی خدا هماهنگ است. متن حدیث ساختگی بودنش از سندش و از الفاظش پیدا است و کسی بخواهد احادیث ساختگی را در فضیلت ابوبکر را یک جا با دقت علمی ملاحظ نماید به مجلدات 5-6-7-8 الغدیر علامه امینی و یا ترجمه آن مجلدات مراجعه نماید. چون این مختصر گنجایش بررسی سند و متن آن‌ها را ندارد.

1سیرة النبویة ابن هشام 4: 299 طبع بیروت